در کنار گلبنی خوشرنگ و بو طاووس زیبا

با پر صد رنگ خود مستانه زد چتری فریبا

از غرورش هرچه من گویم، یک از صدها نگفتم

نکته ای در وصف آن، افسونگر رعنا نگفتم

تاج رنگینی به سر داشت، خرمنی گل جای پر داشت

در میان سبزه هر سو، بی خبر از خود گذر داشت

هر زمان بر خود نظر بودش سرا پا

نخوتش افزون شد از آن چتر زیبا

بی خبر از کار دنیا

من که خود مفتون هر نقش و جمالم

هر زمان پابند یک خواب و خیالم

خوش بُدم گرم تماشا

چو شد ز شور او، فزون غرور او، پای زشتش شد هویدا

هر کسی در این جهان، باشد اسیر زشت و زیبا

چو غنچه بسته شد، پرش شکسته شد، تا بدید آن زشتی پا

هر کسی در این جهان، باشد اسیر زشت و زیبا

من همان طاووس مستم، چتر خود نگشاده بستم

یک جهان ذوق و هنر هستم، ولی با صد دریغا

سینه ای بی کینه دارم، روح چون آیینه دارم

گنج شعر و شور و حالم، این همه نقدینه دارم

جلوۀ آن مرغ شیدا، گفتۀ جان پرورِ من

پای آن طاووس زیبا، این دل بی دلبر من

در کنار گلبنی خوشرنگ و بو طاووس زیبا

با پر صد رنگ خود مستانه زد چتری فریبا

از غرورش هرچه من گویم، یک از صدها نگفتم

نکته ای در وصف آن، افسونگر رعنا نگفتم

موسسه فرهنگی هنری آوای جاوید

 *   *   *

مشاهده ی بسته ی ویدئویی آموزش آواز آوای جاوید | مشاهده ی بسته ی ویدئویی آموزش سه تار آوای جاوید