شور عشق – چهار مضراب دلکش در دستگاه ماهور – برنامه شماره 96

در این ویدئو

موسیقی سنّتی (اصیل) ایرانی

برنامه شماره 96

شور عشق

چهار مضراب دلکش در دستگاه ماهور

تار: پیمان زرگرباشی               تنبک: مهرداد مهدوی

 

برنامه حاضر اختصاص به اجرای دونوازی تار و تنبک در دستگاه ماهور و در گوشه دلکش دارد. این اجرا از گوشه ماهور آغاز شده و از طریق همین گوشه و با اجرای گوشه قرچه راه گردانی به دستگاه شور انجام میگردد. ادامه برنامه در دستگاه شور و با اجرای گوشه رضوی و ملودی پردازی در پرده های همین گوشه ادامه پیدا میکند و در پایان نیز با فرود به دستگاه ماهور برنامه پایان می یابد.

نکته قابل توجه در این برنامه، بداهه نوازی بصورت چهارمضراب است که مستلزم توانایی و اشراف خوبی به موسیقی است که همزمان ملودی پردازی در قالب ریتم مربوطه انجام گیرد. اساس این نوازندگی متعلق به خداوندگار موسیقی استاد جلیل شهناز میباشد که از موسیقیدانهای کم نظیر سده اخیر بوده اند و پایه گذار شیوه نوازندگی منحصر بفردی بوده اند.

بداهه خوانی و بداهه نوازی یکی از ارکان مهم و اساسی موسیقی اصیل ایرانی و به عبارت دیگر جانِ آن است که در آن خواننده و نوازنده به نوعی آزادی و ابتکار عمل در برداشت خود از آموخته های هنری خویش دارد; بدین معنا که بر اساس اصول و مبانی فراگرفته در طی سالیان متمادی میتواند به خلق ملودی بپردازد که طبیعتاً این ملودیها آمیزه ای از ردیف ها و ملودی هایی نو بر اساس همین ردیف ها خواهد بود ولی ردیف نیست و این به نوعی معنای صحیح خلاقیت و نوآوری در موسیقی است که دغدغه خاطر بسیاری از به اصطلاح موسیقی دان های امروزی است.

یک خواننده برای بداهه خوانی بایستی موضوعات زیر را بداند:
1-علم کامل بر موسیقی و احاطه بر ردیف ها,گوشه ها و ارتباط آنها,
2-تسلط بر ریتم و توانایی منطبق کردن شعر بر ریتم(ضربی خوانی,کار عمل)
3-تسلط بر شعر و معنای آن,
4-داشتن محفوظات شعری,
5-دانستن علم عروض و قافیه تا حد نیاز,
6-توانایی تکنیکی در زمینه صداسازی,لحن سالم و زیبا و اجرای تحریرهای گوناگون و متنوع
7-توانایی خلق ملودی که دارای مطلب موسیقایی باشد
8-توانایی طراحی,جمله بندی و اجرای یک آواز بطور کامل(تلفیق شعر و موسیقی) آنهم بصورت فی البداهه,
9-آشنایی با آثار خوانندگان بزرگ,
یک بداهه خوان توانا با توجه به مناسبت و موقعیت و دوستانی که حضور دارند بهترین شعر را از محفوظات شعری خود انتخاب میکند,دستگاه مناسب برای اجرا را در نظر میگیرد,شعر انتخاب شده را (در حالی که به معنای آن مسلط است)با بهترین تلفیق شعر و موسیقی که منطبق بر زبان شعر باشد اجرا مینماید و حتی بر اساس ملودی هایی که در خواندن شعر استفاده می کند,تحریر مناسب با آن را نیز طراحی و اجرا می نماید;زیبا خواندن و اجرای استادانه این روند بسیار مشکل است و سالیان سال زمان میبرد و حتی از بین خوانندگان ماهر هم, هر خواننده ای توانایی چنین کاری را ندارد.
یک بداهه نواز بایستی موضوعات زیر را بداند:
۱-تسلط کامل بر ردیف های دستگاهی و ارتباط آنها با یکدیگر
۲-تسلط کامل بر ریتم,
۳-تسلط کامل و حرفه ای بر نوازندگی و تکنیک های ساز خود,
۵-توانایی خلق ملودی و نواختن مطلب موسیقیایی;این موضوع بسیار اساسی است و با بازی نمودن با نت ها کاملا متفاوت است,
۶-آشنایی با آثار موسیقیدان های بزرگ در حیطه نوع موسیقی که در آن فعالیت میکند,
طبیعتاً با توجه به مهارتهای مورد نیاز در نوازندگی و خوانندگی و همچنین دانش موسیقایی مورد نیاز, آثاری در این قسمت از موسیقی اصیل قابل توجه خواهند بود که توسط موسیقیدانهای دارای دانش و تجربه کافی اجرا گردد,در غیر اینصورت اثر خلق شده فاقد زیبایی خواهد بود.

 *   *   *

مشاهده ی بسته ی ویدئویی آموزش آواز آوای جاوید | مشاهده ی بسته ی ویدئویی آموزش سه تار آوای جاوید

(Visited 517 times, 1 visits today)

نظرتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *