تصنیف چون به زلف خویش در آواز بیات اصفهان با اجرایی در کاخ چهلستون – برنامه شماره 103
در این ویدئو
تصنیف چون به زلف خویش در آواز بیات اصفهان
اجرا در کاخ چهلستون اصفهان
موسیقی اصیل ایرانی
برنامه شماره 103
تصنیف چون به زلف خویش در آواز بیات اصفهان توسط گروه موسیقی آوای جاوید
آهنگ: قدیمی قاجاریه شعر: فروغی بسطامی
کاری از آموزشگاه موسیقی آوای جاوید
خواننده و نوازنده سه تار: حمیدرضا فرهنگ
تار: پیمان زرگرباشی تنبک: مهرداد مهدوی
ضبط: ۸ اسفند ۱۳۹۶
با تشکر از ریاست میراث فرهنگی و پرسنل کاخ چهلستون اصفهان
* * *
این تصنیف در آواز بیات اصفهان اجرا می شود و مقدمه تصنیف هم توسط دوست هنرمندمان آقای حسین مرتهب ساخته و به ابتدای این تصنیف افزوده شده است. این برنامه حاصل همکاری هنرمندان موسسه آوای جاوید و همچنین مدیریت محترم آموزشگاه موسیقی رامشگر، آقای سعید شفیعی است.
در اجرایی که از این تصنیف در آلبوم های منتشر شده در دسترس می باشد شعر بدین صورت اجرا شده است:
چون به زلف خویش شانه می زنی …
این شعر قسمتی از غزل 246 از دیوان اشعار فروغی بسطامی است و در نسخ مربوطه چنین آمده است:
چون به روی خود پرده می‌کشد، روز روشنم تیره می‌شود
چون به زلف خود شانه میزند، خاطرم پراکنده می‌کند
…
شعر تصنیف:
چون به زلف خویش شانه میزند
خاطرم پراکنده می کند
من به حال دل گریه می کنم
دل به کار من خنده می کند
* * *
قسمتی از شعر این برنامه از غزل 246 دیوان فروغی بسطامی
هر که را که بخت، دیده می‌دهد، در رخ تو بیننده می‌کند
وان که می‌کند سیر صورتت، وصف آفریننده می‌کند
خوی ناخوشش می‌کشد مرا، روی مهوشش زنده می‌کند
یار نازنین هر چه می‌کند، جمله را خوشانده می‌کنند
هر گه از درش خیمه می‌کنم، جامه می‌درم، نعره می‌زنم
من به حال دل گریه می‌کنم، دل به کار من خنده می‌کند
هست مدتی کان شکر دهن، می‌دهد مرا ره در انجمن
من حکایت از رفته می‌کنم، او حدیث از آینده می‌کند
گر در این چمن من به بوی یار، زندگی کنم بس عجب مدار
کز شمیم خود باد نوبهار، خاک مرده را زنده می‌کند
چون به روی خود پرده می‌کشد، روز روشنم تیره می‌شود
چون به زلف خود شانه میزند، خاطرم پراکنده می‌کند
* * *
مشاهده متن کامل در وب سایت گنجور
موسسه فرهنگی هنری آوای جاوید
* * *
مشاهده ی بسته ی ویدئویی آموزش آواز آوای جاوید | مشاهده ی بسته ی ویدئویی آموزش سه تار آوای جاوید