تصنیف دختر بویر احمدی از جمله ترانه های محلی یا فولکلوریک یا به عبارت مختصر فولک هست. این بخش از موسیقی ایران زیبایی های ویژه خود را دارد، از جمله ویژگی های موسیقی فولک ایران به موارد زیر میتوان اشاره نمود:

– ملودی های ساده و روان و بدون هیچ گونه پیچیدگی موزیکال که به راحتی می توان آنها را حفظ نمود و اجرا کرد،

– تکرار یک جمله موسیقایی با شعر های متنوع و عموما متناسب با گویش محلی، به عنوان مثال همین ترانه دختر بویر احمدی از چند نغمه در گوشه بیداد در دستگاه همایون تشکیل شده است و در هر قسمت از ترانه همین نغمه با شعر دیگری خوانده می شود،

– معمولا اشعار ترانه ها و نغمات آن منسوب به آهنگساز و یا ترانه سرای خاصی نیست و اصولا این موضوع در موسیقی فولک فاقد اهمیت است و این ترانه ها بصورت سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود و این نکته بسیار جالبی است که امروزه با عکس این موضوع مواجه هستیم،

– مردم به راحتی با این نغمات ارتباط برقرار میکنند و آنها را حفظ میکنند و در مقایسه با موسیقی دستگاهی ایران می توان گفت موسیقی فولک مخاطبین بیشتری را دربر میگیرد و به عنوان یک موسیقی اصیل و کهن، عامیانه تر میباشد.

– مضمون اشعار موسیقی های محلی از سادگی و بی پیرایگی و لطافت خاصی حکایت دارد; عشق هایی ساده ولی عمیق و با تمام وجود; عشق هایی که در این اشعار روایت می شود با عشق هایی که در اشعار بزرگانی چون حافظ و سعدی و نظامی دیده می شود متفاوت است. البته در موسیقی فولک از دوبیتی و خصوصا دوبیتی های باباطاهر استفاده میشود که خود این موضوع دلیلی است برای سادگی و لطافت این موسیقی که در اشعار باباطاهر کاملا مشهود است.

در اینجا دو نمونه از اشعار ترانه های محلی را ارائه می کنیم تا تفاوت آن با اشعار کلاسیک ادبیات فارسی بهتر دیده شود: