تصنیف رفتم در میخانه در دستگاه نوا با اجرای حمیدرضا فرهنگ – آوای جاوید 6

در این ویدئو

تصنیف رفتم در میخانه در دستگاه نوا

موسیقی سنّتی (اصیل) ایرانی

آوای جاوید برنامه 6

اجرای تصنیف رفتم در میخانه با آواز و سه تار: حمیدرضا فـرهنگ

ضبط: آذر 1394

اجرای قدیمی این تصنیف با صدای استاد محمدرضا شجریان می باشد.

تولید برنامه:  آموزشگاه موسیقی آوای جاوید

* * *

رفتم در میخانه حبیبم، خوردم دو سه پیمانه
من مستم و دیوانه حبیبم، ما را که برد خانه
دلبر عزیز ، شوخ بـــــا تمیز ، برخیز و بریز
زان مــی که جوان سازد ،عشقم به تو پردازد
تو اگر عشوه برخسرو پرویز کنی
همچو فرهاد روم از عقب کوه کنی
تو مگـــــــــر شاه نکو رویانی
تو مگــــــــــــر ماه پری رویانی
دلبر عزیز ، شوخ بـــــا تمیز ، برخیز و بریز
زان مــی که جوان سازد ،عشقم به تو پردازد

رفتم در میخانه کاری از حمیدرضا فرهنگ

*    *    *

دستگاه نوا

دستگاه نوا یکی از هفت دستگاه موسیقی ایرانی است.
پرده های دستگاه نوا و دستگاه شور در موسیقی کنونی ایران با یکدیگر مطابقت دارند ولی از گردش نغمات و شنیدن نتهای شاهد و همچنین گوشه های ویژه این دو دستگاه قابل تشخیص هستند.
در موسیقی قدیم ایران دانگ شور و دانگ نوا متفاوت بودند که بررسی این موضوع را به جای دیگر موکول می کنیم.
پس از شکل گیری فضای اصلی این دو دستگاه در درآمدها روند شکل گیری گوشه ها و سیر ملودیک آنها، مسیر این دو دستگاه را کاملا مجزا می کند.
در دستگاه شور پس از درآمد و کرشمه با نواختن نغمه ها و گوشه های سلمک و قرچه و رضوی و … فضایی دیگر شکل می گیرد.
در دستگاه نوا پس از درآمد و گردانیه و با حرکت به سمت گوشه های بیات راجع و خصوصا گوشه نهفت، شخصیت منحصر بفرد دستگاه نوا شکل می گیرد.

گوشه های دستگاه نوا بر اساس ردیف استاد دوامی چنین است:

درآمد – گردانیه – نغمه – نیشابورک – عشاق – راجع – عراق – نهفت – خجسته – ملک حسینی – حسینی – نیریز کبیر – رهاب – مسیحی – ناقوس – تخت طاقدیس – شاه ختایی
مشخصه اصلی و اثر روانی دستگاه نوا، سلام و آرامش عمیقی است که بر این دستگاه حاکم است که خود این اثر متفاوت از دستگاه شور است.
دستگاه نوا با زیبایی هایش، نغماتش و آن انگاره (موتیف) موسیقایی انتهایی در پایان گوشه هایش، ذهن پرمشغله و پر تلاطم انسان را به آرامش دعوت می کند.
گویی شلوغی های این دنیا همه گذرا هستند و انسان نباید خودش را در آن غرق کند.
دستگاه نوا با گوشه های خود حکایت را ادامه می دهد و در گوشه نهفت زیباییش را به منتها می رساند و شنونده را به اوج لذت می رساند. لذتی عمیق از شنیدن فرم های زیبای موسیقایی.
در نهایت هم مانند سایر دستگاه های موسیقی ایرانی، نغمات از همانجایی که شروع شده اند در همان جا به انتها می رسند.
آنچه از دریا به دریا می رود
از همانجا کامد آنجا می رود

اجراهایی دیگر در دستگاه نوا را بشنوید:

تصنیف چهره به چهره

ساز و آواز – وصال دلبر


موسسه فرهنگی هنری آوای جاوید

 *   *   *

مشاهده ی بسته ی ویدئویی آموزش آواز آوای جاوید | مشاهده ی بسته ی ویدئویی آموزش سه تار آوای جاوید

(Visited 3,105 times, 1 visits today)

نظرتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *