«الههٔ ناز» نام یک تصنیف یا ترانهٔ اجرا شده توسط غلامحسین بنان است که نخستین بار در سال ۱۳۳۳ خورشیدی از رادیو ایران پخش شد و نزد توده‌های مردم با استقبال عجیب و غیرمنتظره‌ای مواجه گردید.
آهنگساز این اثر اکبر محسنی و سرایندهٔ شعر آن، کریم فکور بود و روح‌الله خالقی، که رهبر ارکستر انجمن موسیقی ملی به‌شمار می‌آمد، آن را برای اجرای بنان در همراهی با این ارکستر تنظیم نمود.
الهه ناز، چه در زمان اجرای نخست خود و چه در طی دهه‌های بعد، همواره از جملهٔ ترانه‌های محبوب و پرطرفدار ایرانی محسوب می‌شده‌است.
این تصنیف باصدای بنان در آلبوم شاخه گل ۱ (الهه ناز، می ناب) به بازار آمده‌است.
* * *
باز ای الهه ی ناز با دل من بساز / کین غم جانگداز برود زبرم
گر دل من نیاسود از گناه تو بود / بیا تا ز سر گنهت گذرم
باز می کنم دست یاری به سویت دراز / بیا تا غم خود را با راز و نیاز
ز خاطر ببرم
گر نکند تیر خشمت دلم را هدف / به خدا همچو مرغ پر شور شعف
به سویت بپرم
آن که او به غمت دل بندد چون من کیست؟
ناز تو بیش از این بهر کیست؟
تو الهه ی نازی در بزمم بنشین
من تو را وفا دارم بیا که جز این
نباشد هنرم
این همه بی وفایی ندارد ثمر
به خدا اگر ازمن نگیری خبر
نیابی اثرم.
