آواز دشتی از متعلقات دستگاه شور بوده و اگر درجه پنجم تونیک شور را بعنوان شاهد قرار دهیم از دستگاه شور به آواز دشتی خواهیم رسید.

  البته همین پرده نت متغیر دشتی خواهد بود. وبسته به نغمه مورد اجرا ربع پرده کم خواهد شد و دوباره به جای اصلی خود باز خواهد گشت. و با این تغیر ظریف، حال و هوای آواز دشتی ایجاد خواهد شد.

  گوشه های زیر معمولا در روایت های مختلف دشتی خوانده و اجرا میشوند:   درآمد، کاشی (چوپانی)، بیدگانی، لری، گیلکی، دیلمان، غم انگیز، زنگوله، حسن موسی، بوسلیک، بسته نگار، صدری (نحوی)، حاجیانی، کوچه باغی، بیات راجع، رهاوی، عشاق، مثنوی

  آواز دشتی یعنی حکایت سادگی و بی آلایشی، آوازی مناسب دشتها، کوهستانها و جنگل های زیبای ایران، زیبا و بی انتها.

  آواز دشتی یعنی زندگی یک چوپان به همان سادگی .

  آواز دشتی را میتوان آواز چوپانی ایران نامید. چنانچه در یونان قدیم هم آواز چوپانی معمول و مرسوم بوده و فرانسویان آنرا Pastrol Chant می نامیدند.

  استاد ابوالحسن صبا نغمه دیلمان را با الهام از طبیعت زیبای منطقه دیلمان ساختند و این نغمه زیبا به عنوان یک گوشه در آواز دشتی به ردیف های موسیقی ایرانی افزوده شد.