فرامرز پایور موسیقیدان ایرانی،ردیفدان،آهنگساز،مدرس ونوازنده سنتور ومحقق موسیقی ایرانی در۲۱ بهمن ۱۱در تهران بدنیا آمد.

وی چهره ماندگار و یکی از تأثیرگذارترین‌ شخصیت‌های موسیقی ایرانی است.

پدرش علی پایور، هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش چیره‌دست دوره قاجار بود که با نواختن ویولن، سنتور و سه‌تار آشنایی داشت.

وی در ۱۷ سالگی، آموزش موسیقی را نزد «ابوالحسن صبا» آغاز کرد در مدت شش سال ردیف موسیقی را فراگرفت.

بعد از درگذشت صبا در سال ،1336 پایور به آموخته هاى خود قناعت نکرد و نزد استادانى چون عبدالله دوامى، موسى معروفى و نورعلى خان برومند به فراگیرى ردیف درویش خان، میرزاعبدالله پرداخت

و دانش موسیقى ایرانى را به خط نت درآورد و این گنجینه گرانبها را از خطرتحریف،فراموشى و نابودى حفظ کرد.

از مهمترین آثار او ردیف آوازى موسیقى ایرانى به روایت استاد عبدالله دوامى، مجموعه تصنیف هاى قدیمى از ساخته هاى عارف، شیدا، سماع حضور، مجموعه آثار درویش خان و رکن الدین مختارى بوده است.

وی از سال ۳۳،کار خودرا در وزارت فرهنگ وهنر آن زمان آغاز کرد

وازسال ۳۷ آموزش سنتور رادر هنرستان عالی موسیقی ملی آغاز کرد.

او اولین سنتورنوازی بود که روی سنتور، نواسازی می‌کرد و تنها در پی بداهه‌نوازی نبود.

به بیان دیگر، نخستین آهنگسازی بود که ساز تخصصی او سنتور بود.

«محمدرضا شجریان» در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و یادگیری سنتور و ردیف‌های آوازی را با او دنبال کرد.

فرامرز پایور، در سال ۱۳۷۸ دچار سکتهٔ مغزی شد و ازآن زمان تازمان مرگ نتوانست فعالیت هنری خودرا ادامه دهد.

با این حال در این سالها، برخی آثار قدیمی وی با تنظیم مهرداد دلنوازی و خوانندگی سالار عقیلی تهیه و اجرا شدند.

پایور سرانجام ۱۸ آذر ۱۳۸۸ در بیمارستان شهید باهنر منظریه تهران به علت ایست قلبی و مشکل تنفسی درگذشت.